In overleg met de familie is er voor gekozen om het bericht over Ton zijn overlijden pas nu online met u te delen. Ton was immers een man van pen en papier. Een mooi eerbetoon dachten wij om de publicatie in het vakblad af te laten hangen van de verschijning van het nieuwste nummer. Als de post haar werk heeft gedaan zal deze vandaag bij u op de mat zijn gevallen. De hiernavolgende tekst is mijn voorwoord voor hem.
“Antonio Toverbal!
Het is donderdag 24 augustus 2017. Net thuisgekomen van kantoor en mij terloops afgevraagd waar de tijd toch blijft. Even de dag doornemen met het thuisfront en dan hup slapen. Edoch mijn mobiel had andere plannen. Het was niet zozeer de ping van het binnenkomende app-bericht als wel het tijdstip 23:28, dat iets onheilspellends had. Bij het zien van de afzender was openen vanzelfsprekend.
Het was een bericht van Annette, vrouw van mijn jarenlange partner in crime Ton Borghouts. Ton was opnieuw opgenomen in het ziekenhuis en zijn gezondheid liet zeer te wensen over, zo schreef ze mij. Ton sukkelde al jaren met zijn gezondheid en zag het ziekenhuis dan ook geregeld. Ondanks het feit dat hij al ruim 4 jaar gestopt was met schrijven voor het vakblad, had ik regelmatig contact met hem of zocht ik hem op. Ton kon het maar moeilijk verkroppen dat zijn ogen minder werden en dat zijn lijf niet wilde doen zoals hij het bedacht. We maakte er grappen over! Ach Ton dat is de leeftijd en is het niet makkelijk dat wanneer je je kantoor inloopt je bij de deuropening de gigantische iconen op je beeldscherm al kunt zien ;-).
En dan werden er standaard oude koeien uit de sloot gehaald. Onze geschiedenis is rijk en gaat terug naar 1984. Via mijn vader, die helaas veel te vroeg deze aardbol heeft verlaten, heb ik Ton leren kennen. Zij kenden elkaar uit de tijd van Uitgeverij Diligentia in Amsterdam. Mijn vader als marketeer en Ton als redacteur. Het was in die tijd dat hij de naam Antonio Toverbal had verworven en dat is altijd zo gebleven. Hij begon zijn eigen uitgeverij, waar ik als jong broekie de kans kreeg om mee te werken aan projecten als Vismagazine, Seafood International, Vis Culinair, Lekker Eten & Drinken, Groenten & Fruit Magazine en tal van andere projecten. Ton groeide hard, zowel persoonlijk als zakelijk. Ik besloot mijn eigen kantoor op te zetten, maar we zijn elkaar nimmer uit het oog verloren. Sterker nog, we bleven samenwerken. Ton was vele jaren het boegbeeld van onder meer Drinks Slijtersvakblad en zoals we hadden afgesproken was mijn rol die van uitgever en maker. Doen waar we goed in waren, daar konden we van genieten.
Maar nu was Ton ziek, heel ziek. Ik zocht hem wederom op in het ziekenhuis in de hoop hem een beetje op te vrolijken of afleiding te bieden, maar hoe verdrietig ook, Ton knapte niet op.
Bij het weggaan draaide ik mij om en vroeg mij af……
Het antwoord liet helaas niet lang op zich wachten en op 14 september bereikte mij het bericht dat Ton rustig was ingeslapen en daarmee veel te vroeg een einde was gekomen aan zijn leven en imposante carrière. Gelukkig hebben wij bij leven meer dan eens uitgesproken wat we van elkaar vonden en hoezeer wij elkaar waardeerden en gezegd wat wij wilden zeggen. Een groot goed vonden wij. Mijn herinnering aan een mooi, lief, bijzonder, behulpzaam, oprecht, eerlijk, scherp en bevlogen mens, koester ik. Het verdriet is er en het gemis groot.
Ik wens Annette en de kinderen, familie en vrienden heel veel sterkte toe om dit onvervangbare verlies een plekje te geven.
Michael Davidson
P.S. Mocht u willen reageren of een bericht willen sturen aan de familie, dan kan dat natuurlijk. Voor e-mail graag naar info@slijtersvakblad.nl of per post aan Drinks Slijtersvakblad,
De Mossel 9, 1723 HZ Noord-Scharwoude. Uiteraard zorgen wij dat het op de plek van bestemming komt en hopen hiermee de familie een beetje te kunnen steunen.”
Albert de Jong
Ton was een heel nuchter aardig mens die mij als eerste de kans heeft gegeven mijn artikelen, vaak over Duitse wijn, te publiceren. Daarvoor zal ik hem altijd dankbaar blijven.
RIP. Albert de Jong.
Rommert Kruithof
Mooi in memoriam van Mauk. Hoor pas nu van Ton’s overlijden. Moge hij rusten in vrede.
Rommert Kruithof
Willem Ment den Heijer
Mauk, mooi geschreven. Ton is de man die ik in 1979 tijdens een visserijfeest op Urk tegen het lijf liep toen hij als nieuwbakken hoofdredacteur van Visserijwereld een verslag moest uitbrengen van een vergadering. Langs de kade kwam ik hem wederom tegen en dat leidde tot een leuk gesprek. Hij bood mij een lift aan tot Zoetermeer, waarna ik verder kon met de trein naar Den Haag. Dat scheelde mij ontzettend veel tijd. Onderweg spraken we uiteraard over de visserij en zijn nieuwe functie. Het duurde niet lang of hij nodigde mij uit voor een gesprek. Daarna ging het in sneltreinvaart en heb ik tien jaar lang met hem samengewerkt. Ik heb op schrijfgebied heel veel geleerd van Ton. Ik mag wel zeggen dat hij mijn leermeester is geweest en andersom legde ik hem de praktische kant van de visserij uit. Ik kan terugkijken op een voor mij bijzonder enerverende en leerzame periode met iemand die zeer sociaal was en met passie zijn beroep uitoefende. In die eerste jaren dat ik met hem werkte, liet hij mij vrij maar corrigeerde hij mij daar waar nodig was. Uiteindelijk is hij degene geweest die mij, als ongediplomeerd redactielid, in die begintijd gevormd heeft. Ton kenmerkte zich door een ongekende dosis aan creativiteit gekoppeld aan gedrevenheid. Zo herinner ik mij Ton Borghouts.